Als je hetzelfde blijft doen wat je altijd doet, dan zal het resultaat altijd hetzelfde blijven. Verandering begint als je uit je comfortzone durft te stappen. Als je het dus anders gaat doen. Nu is het zo dat het oerbrein je altijd veilig en comfortabel wil houden en iets anders doen is per definitie onveilig en oncomfortabel, waardoor je onbewust geneigd bent precies hetzelfde te blijven doen. Of het zo veilig en verstandig is kan je jezelf natuurlijk afvragen.
Ik voel de lente al dus krijg lentekriebels. Het is dus tijd voor vernieuwing, nieuwe inhoud, nieuwe producten..... NIEUW!
Dit klinkt als een protest en in zekere zin is dit dat ook, alleen op een andere manier. De wachtlijsten bij de GGZ lopen op, steeds meer mensen hebben last van angst, depressieve gevoelens of zelfs een burn-out! In deze blog leg ik je uit hoe jij hulp kan inroepen als jij last ondervindt van deze klachten!
Ik vraag me af, hoe begin jij je ochtend? Vanochtend werd ik mezelf bewust dat ook ik nieuwsgierig was naar wat het laatste nieuws was en kwam erachter dat ik opgeslokt werd door een hele berg negativiteit. Ik merkte al heel snel dat ik een heel vervelend gevoel kreeg, mezelf onveilig voelde en bij ieder geluid opschrikte. Herken je dit? Niet heel handig om zo de dag te beginnen. Wat er gebeurd is dat je dit gevoel de hele dag met jezelf meeneemt.
Nu we steeds meer thuis zitten en steeds meer beperkt in wat we wel of niet kunnen of mogen doen is het belangrijk goed voor jezelf te blijven zorgen. En daarmee bedoel ik niet alleen voor je lichaam, dus gezond eten, voldoende bewegen en juist lekker naar buiten, maar ook mentaal. Weet dat jij de meester van jouw brein bent. Ondanks wat er nu gebeurd ben jij degene die daar op een bepaalde manier over denkt en dit kan je veranderen. Jij kan dit. Daarnaast kan jij het gevoel wat je hebt veranderen. Jij bent de baas.
Het afgelopen jaar is er één geweest die ervoor heeft gezorgd dat we, zacht uitgedrukt, voor een grote uitdaging staan.
Het is zondagmorgen vroeg, met een heerlijke smoothie en een kop koffie zit ik wakker te worden achter mijn bureau. Het is tijd om de administratie bij te werken, een noodzakelijk kwaad. Ik heb het al veel te lang uitgesteld en wat er gebeurd, het wordt alleen maar meer en eigelijk steeds onoverzichtelijker.
Soms is het tijd voor een grote opruiming. Iets wat al heel lang op de planning stond maar iedere keer uitgesteld wordt. En je weet van uitstel komt afstel. In de loop der tijd verzamel je van alles, je bergt het op en vergeet het, het stapelt op en het wordt steeds meer. Tot op een moment dat je denkt, hier moet iets gebeuren, dit is een probleem.
Soms is het goed eens te kijken waar je nu bent. Zeker in een tijd als nu, de wereld is totaal anders. Ongeveer 4 maanden geleden had ik mezelf totaal niet kunnen bedenken dat ik nu ook online mensen help. Alles was gericht op sessie’s hier in de praktijk. Toen er eindelijk steeds meer cliënten kwamen stopte alles ... de lockdown. De wereld stond stil, ik stond stil! De praktijk moest dicht... cliënten geïnformeerd en nu?
Laatst had ik een cliënt die bij mij kwam met burn-out klachten. Tijdens de telefonische afspraak, die ik altijd maak, kwam naar voren dat sinds de invoering van een nieuw systeem, op haar werk, het helemaal verkeerd was gegaan. Om alles te laten werken was ze, naast haar normale werk, ook bezig dit te laten werken. Zij voelde dat als haar verantwoording. Er kwamen zoveel dingen bij kijken, de verandering was zo groot, dat ze een paar maanden geleden was uitgevallen. Maar ze bleef zich maar schuldig voelen dat ze nu niet, volledig, aan het werk was. Ze kon het niet loslaten. Ondertussen was ze wel weer een paar uur in de week aan het werk maar dit zorgde ervoor dat de druk en het verantwoordelijkheidsgevoel weer zo groot werd dat het haar leven weer over begon te nemen. Ze kon niet stoppen met denken wat anderen over haar dachten, dat zij nu thuis was en niet aan het werk.
Ik maak me zorgen, om al die mensen die op dit moment thuis zitten, opgesloten. Het sociaal isolement van ouderen, die alleen opgesloten worden, geen contact meer kunnen hebben omdat ze het virus hebben en dus alleen, zonder de liefde van familie en vrienden mogen sterven, ouderen die afhankelijk zijn van de thuiszorg en die dat nu niet krijgen omdat ze dan besmet zouden kunnen raken.
Hoe is het op dit moment met alle goede voornemens die jij je hebt voorgenomen aan het begin van dit jaar? Ben je gezonder gaan eten? Gestopt met roken? Heb je die andere baan gevonden? Natuurlijk hoop ik voor jou dat dit het geval is maar voor veel mensen is verandering heel lastig. Maar waarom is dat nu zo lastig? Simpelweg omdat je iets moet gaan doen wat je normaal gesproken niet zou doen, iets wat je niet eerder hebt gedaan of iets wat je wel eerder hebt “geprobeerd” maar wat niet gelukt is en daarnaast zegt het woord voornemen al genoeg, letterlijk ben je van plan om iets te gaan doen maar eigenlijk heb je nog geen beslissing genomen.
